Jak sąsiedzi zaczęli nas widywać we trójkę, pytali czyj to pies - Funia. Raz wspomniałam, ze błąkała się koło mnie, wiec ją zabrałam., usłyszałam wtedy :" takie zawsze znajdą frajera" Zatkało mnie, wściekłam się, ale nie czuje się frajerem ani przez chwilę. Jestem szczęśliwa , ze mała sunia krzycząca ze strachu zaufała mi i razem już jesteśmy równe pól roku.
Obie sunie są szczęśliwe , żólw tez a ja razem z nimi. Kocham całą moja gromadkę. Widząc błysk szczęścia w oczach moich suniek- nic mi więcej nie trzeba. Owszem bałam się adopcji drugiego psa, ale trzeba próbować. Jak pierwszy raz zobaczyłam Maksi , stwierdziłam, ze jest większa niż chciałam. PO chwili namysłu stwierdziłam, cóż te 10 cm więcej ma pozbawić ją domu i miłości?.Gdy podano mi Maksie na ręce , stwierdziłam odwagi i podjęłam decyzję, ze będzie moja. Nie żałuje ani chwili, swojej decyzji - to kochana sunia.
Obie już potrafią się zorientować ze weekendy są dla nich. Czasem jednak wtedy też trzeba coś załatwić . W oczach pojawia się rozczarowanie:( .jak jestem w domu mogę zajmować się czym chce, ale gdy nagle muszę wyjść chociaż na chwile pojawia się żal. jak dobrze ze ich mam.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz