Gdy pies jest szczęśliwy jest radosny bez względu na dolegliwości i wiek.
Moje sunie okazują radość przy każdym wyjściu na spacer (poza bardzo rannym pierwszym spacerku), na widok psów które lubią, na widok sąsiadów których lubią.
Czy radości mam zabraniać? NIGDY!!!!! TO piękna cecha w porównaniu z nienawiścią którą zieją niektórzy ludzie.
Kilka dni temu wracamy ze spacerku po cichu jak zwykle. DO windy wchodzi osoba która nie na widzi moich psów. Zatrzymuję moje dziewczyny i przepuszczam inne osoby aby pojechały. Widząc ich zdziwione miny mówię, że nie jadę z tamta panią bo ona nie na widzi moich psów. Aż mnie zatkało gdy usłyszałam jej komentarz bo te psy są nie normalne.
Czy radość jest nienormalna? Zdecydowanie wolę psy niż ludzi z miną jakby sto wsi spalili, po nich nie wiadomo czego można się spodziewać.
Moje psy będą się cieszyć, czy się to tej kobiecie podoba czy nie. Wara od moich suczek.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz